اسمیت (۲۰۰۶)، بررسی خود را بر انصراف از تحصیل زود هنگامِ دانشجویان در دروس برخط قبل از ثبت اولین تکلیف، متمرکز کرده‌است. به گزارش آمار موجود در دانشگاه باز انگلستان بیش از ۳۵% دانشجویان قبل از اینکه اولین تکلیف خود را ارسال نمایند، از تحصیل برخط انصراف می‌دهند. اسمیت بر اساس پیشینه پژوهشها علل انصراف دانشجویان را پیچیده و از عوامل متعدد فنی، شناختی، اجتماعی و روانی ناشی میداند. دو عامل حیاتی مؤثر بر افت از دید اسمیت بار شناختی[۱۹۹] و مرکز کنترل است. اسمیت معتقد است، علت افت تحصیلی دانشجویان در روزهای اول، بالا بودن حجم بار شناختیِ دانشجویان در اوایل دوره برخط است. بالا بودن حجم بار شناختی به این معنا است که دانشجو در اوایل دوره با حجم قابل توجهی از مسائل مواجه است که باید خود را با آن تطبیق دهد یا آن ها را یاد بگیرد؛ برخی از آن ها عبارتند از: یادگیری کار با فناوری، یادگیری کار با سامانه مدیریت یادگیری، یادگیری موضوع درسی، تغییر عادات مطالعه و یادگیری معمول خود، ایجاد ارتباط و عادت به ارتباط از طریق رسانههای مبتنی بر رایانه. مجموعه تغییرات و محتویات فوق باعث بالا رفتن حجم بار شناختی و انصراف از تحصیل دانشجو می شود.
اینان، یوکسل ترک و گرانت[۲۰۰](۲۰۰۶) در دانشگاه فنی خاورمیانه ترکیه، پژوهش خود را بر افت و موفقیت تحصیلی محدود نکردند. بلکه تأخیر در دانش آموختگی را نیز به عنوان متغیر وابسته بررسی کرده اند. تعداد ۱۴۶ دانشجو در این تحقیق با بهره گرفتن از اطلاعات ثبت نامی و پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهایی مانند سن، جنس، وضعیت استخدام، برداشت از هزینه های تحصیل، محل تحصیل (آنکارا یا سایر شهرها) و مهارت رایانهای مورد بررسی قرار گرفت. آمار توصیفی نشان داد که ۳۰٫۱% فارغ‌التحصیل با تأخیر،۳۴٫۲% فارغ‌التحصیل به هنگام و ۳۵٫۶% دانشجویان مشمول افت بوده اند. نتیجه این تحقیق در مورد سایر متغیرهای مؤثر در افت، تأخیر و فارغالتحصیلی نشان داد، تأخیر دانش آموختگیِ کسانی که در آنکارا هستند (بودن در محلی که دانشگاه واقع است) کمتر از دانشجویان سایر شهرها است و در سایر متغیرها تفاوت معنیداری مشاهده نشده است.
دوهرتی[۲۰۱](۲۰۰۶) چهار عامل سبک یادگیری، ویژگیهای دموگرافیک، ارتباطات درسی و عوامل بیرونی را برای شناسایی عوامل مؤثر بر افت تحصیلی دانشجویان در دروس مبتنی بر وب بررسی کرده‌است. نتیجه بررسی او در یکی از دانشگاه های لاس وگاس آمریکا نشان داده که دروس مبتنی بر وب برای دانشجویان پرمشغله که استعداد بیشتری برای افت دارند، جذاب است. نتایج تحلیل عوامل چهارگانه نشان داده مشکل مدیریت زمان و به تأخیر انداختن کارها اولین علتی است که باعث می شود یادگیرنده در دروس مبتنی بر وب افت داشته یا شکست بخورد. ناتوانی در دریافت بازخورد از استاد، یکی دیگر از مهم‌ترین عوامل افت دانشجویان در این تحقیق شناسایی شده است.
کر، راینیرسون و کر[۲۰۲](۲۰۰۶) در پژوهشی طولی طی مدت چهار سال به ساخت و اعتباریابی ابزاری برای آزمون موفقیت یادگیرندۀ برخط دست یافتند. بر اساس پیشینه مطالعاتی و تحلیل عاملی در ابزار مذکور پنج متغیر گنجانده شد: ۱) مهارت های رایانهای؛ ۲) یادگیری مستقل؛ ۳) یادگیری وابسته؛ ۴) نیاز به یادگیری برخط؛ ۵) مهارت‌های تحصیلی (خواندن و نوشتن). نتیجه تحلیل رگرسیون در مورد متغیرهای فوق نشان داد، مهارت های تحصیلی ۹% واریانس نمره پایانی را تبیین می کند. در مورد یادگیری مستقل نیز این پژوهش نشان داد، دانشجویانی که نمره یادگیری مستقل آن ها بالا بود، نمره پایانیِ بیشتری (موفق‌تر) داشته اند.
یوکسال ترک و اینان[۲۰۳] (۲۰۰۶) در دانشگاه فنی خاورمیانۀ ترکیه با بهره گرفتن از روش کمّی و کیفی به بررسی علل افت تحصیلی دانشجویان در دوره آنلاین فناوری اطلاعات پرداخته است که دورهای چهار ترمه، معادل فوق دیپلم در ایران است. این پژوهشگران، افت تحصیلی دانشجویان را در دوره چهارم برنامه، ۳۵٫۸۵% و دوره پنجم ۳۸٫۶۴% و در دوره ششم ۳۳٫۷۷ %گزارش کرده اند. نتیجه آمار فوق حاکی از متوسط افت تحصیلی ۳۶% برای این دورۀ آموزش الکترونیکی است. مهم‌ترین علل افت تحصیلی در این بررسی به ترتیب عبارتند از: اول) پیدا کردن زمان کافی برای مطالعه دروس؛ دوم) داشتن مشکلات شخصی؛ سوم) مدیریت مسائل مالی برنامه.
لوی[۲۰۴](۲۰۰۷) در پژوهشی نقش مرکز کنترل[۲۰۵]و رضایت تحصیلی را در موفقیت یا افت دانشجویان در دروس الکترونیکی بررسی کرده‌است. در این پژوهش اطلاعات دموگرافیک، مرکز کنترل و رضایت تحصیلی دانشجویان در ۱۸ درس الکترونیکی در یکی از دانشگاه های آمریکا جمع آوری و تحلیل شده است. نتایج اولیه این بررسی نشان داده از مجموع ۴۵۳ دانشجو، تعداد ۳۷۲ نفر دروس را تکمیل و ۸۱ نفر افت تحصیلی داشته اند، این به معنای ۱۸ درصد افت تحصیلی در دروس الکترونیکی است. این در حالی است که در دروس حضوری میزان افت ۸ درصد بوده است. نتایج تحلیل واریانس روی داده های حاصل از پرسشنامه ها در این پژوهش نشان داده که تفاوت معناداری بین دو گروه موفق و مشمول افت از نظر مرکز کنترل وجود نداشته است؛ از نظر رضایت تحصیلی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد به این معنا که دانشجویان موفق، رضایت تحصیلی بیشتری در دروس الکترونیکی داشته اند.
هولدر[۲۰۶](۲۰۰۷) برای پیش‌بینی ادامه تحصیل یا عدم ادامه تحصیل دانشجویان در دروس بر خط از متغیرهایی چون امید،[۲۰۷] عوامل انگیزشی، محیطی و تحصیلی استفاده کرده‌است. این پژوهش با بهره گرفتن از پرسشنامۀ ۶۰ سئوالی، داده های ۲۰۹ دانشجوی ادامه دهنده و ۵۰ دانشجوی مشمول افت را بررسی کرده‌است. نتایج این بررسی نشان داد: دانشجویان ادامه دهندۀ تحصیلات برخط در نمرات پشتیبانی هیجانی (متغیر محیطی)، خودکارآمدی (انگیزشی)، مدیریت زمان و مطالعه (تحصیلی) نمره بالاتری داشته اند. از نتایج قابل توجه پژوهش هولدر این است که نمره استقلال دانشجویان مشمول افت بیشتر از دانشجویان ادامه دهنده بوده است.
