۱۳۳۵ بیمارستان شماره ۲ از اسفند ۱۳۳۵ مورد استفاده کارگران قرار گرفت.
۱۳۳۶ در سال ۱۳۳۶ دولت زمین های سرخه حصار را در ۱۸ کیلومتری شرق تهران جهت راه اندازی بیمارستانی برایمسلولین در اختیار سازمان قرار داد. تکمیل بیمارستان شماره ۲ در روزنامه اطلاعات مورخ ۷/۱۲/۱۳۳۶ به عنوان یکی از مهمترین اقدامات انجام شده توسط سازمان بیمه های اجتماعی گزارش گردید.
۱۳۳۷
۱۳۳۸ تأسيس بانک رفاه کارگران در اجرای تبصره ۳۹ قانون بودجه سال ۱۳۳۸ کل کشور و نیز ماده ۳۸ قانون تامین اجتماعی درجهت تامین مسکن کارگران و تسهیل امور بانکی داخلی و خارجی و همچنین در رشته‌های تولیدی و انجام معاملات غیر منقول در خدمت اقتصاد کشور، تأسيس شعبه کردستان، گچساران
۱۳۳۹ تغییرات این قانون در ۲۴ تیر ماه سال ۱۳۳۹ بیشتر مربوط به نحوه ارائه تعهدات سازمان در زمینه بیماری ها و بارداری بود. که در حقیقت حذف تعهد کمک بیکاری، افزایش حق بیمه به هجده درصد ( پنج درصد سهم بیمه شده و سیزده درصد سهم کارفرما) بود.
افتتاح شعبه تامین اجتماعی در خارگ برای بیمه کارگران شاغل در شرکت نفت و ایجاد شعبه در زاهدان
مبحث چهارم : دهه چهارم تحولات[۴۳]
۱۳۴۰ شروع فعالیت بانک رفاه کارگران، تأسيس شعبه ساری
۱۳۴۱ آغاز فعالیت سازمان بیمه های اجتماعی در کرمان به عنوان یکی از سازمان‌های وابسته به اداره کار و امور اجتماعی
۱۳۴۲ در سال ۱۳۴۲ با حذف واژه کارگران از نام سازمان و عنوان قانون بیمه های اجتماعی، شمول این قانون به عموم افراد (به جز کسانی که تابع کشوری یا مقررات خاص بیمه ای بودند) تسری یافت. تا قبل از سال ۱۳۴۲ سازمان بیمه های اجتماعی کارگران از ساختاری ساده برخوردار بوده و طی رشد سازمانی تعداد واحدهای این سازمان از ۹ واحد اجرایی به ۳۸ واحد اجرایی در سال ۱۳۴۲ افزایش یافته است همچنین تعداد کارکنان این سازمان طی دوره مذکور از ۴۵۰ نفر به ۳۴۴۸ نفر رسیده است.
۱۳۴۳
۱۳۴۴
۱۳۴۵ تأسيس شعبه کرمانشاه، بابل
۱۳۴۶ تأسيس شعبه تنکابن
۱۳۴۷ حذف کلمه ” کارگران ” از پسوند نام سازمان بیمه های اجتماعی به قصد افزایش دایره شمول قانون در تاریخ ۱۷/۱۰/۱۳۴۷
تأسيس شرکت خانه سازی ایران با هدف ساخت و ساز واحدهای مسکونی ارزان قیمت برای کارگران و کشاورزان و با سرمایه گذاری مشترک بانک رفاه کارگران و صندوق تامین اجتماعی که پس از مدت کوتاه تمامی سهام شرکت به سازمان تامین اجتماعی منتقل گردید. تأسيس شعبه آمل
۱۳۴۸ تصویب قانون بیمه های اجتماعی روستاییان، تصویب آیین نامه استخدامی سازمان بیمه های اجتماعی
۱۳۴۹ با تصویب قانون بیمه های اجتماعی روستاییان در سال ۱۳۴۸ و الحاق موادی به آن در سال ۱۳۴۹، روستاییان مشمول اصلاحات ارضی و نیز کارگران مشاغل کشاورزی تحت پوشش بیمه بیماری ها، حوادث ناشی از کار، از کار افتادگی و فوت قرار گفتند.
تأسيس بیمارستان ۲۹ بهمن تبریز
مبحث پنجم : دهه پنچم تحولات[۴۴]
۱۳۵۰ تأسيس شعبه زابل
۱۳۵۱ تأسيس شعبه شهر کرد
۱۳۵۲ در سال ۱۳۵۲ با تصویب قانون بیمه اجباری کارگران ساختمانی، کارگران شاغل در فعالیت های مربوط به ایجاد، توسعه و تجدید بناهای ساختمانی، تحت پوشش بیمه حوادث ناشی از کار و مزایای منبعث از آن شامل درمان، غرامت ها، مستمری از کار افتادگی و مستمری بازماندگان قرار گرفتند.
تأسيس شعبه ایلام
۱۳۵۳ در سال ۱۳۵۳ با تشکیل وزارت رفاه اجتماعی، سازمان بیمه های اجتماعی (و همچنین دیگر سازمان ها و نهادهای بیمه ای مرتبط) به این وزارت وابسته شدند که البته این تغییر سازمانی، در تعهدات بیمه ای سازمان تغییری ایجاد نمیکرد.
۱۳۵۴ و سرانجام در سال ۱۳۵۴، با تصویب قانون تامین اجتماعی و تشکیل سازمان تامین اجتماعی نقطه عطف دیگری در مسیر بیمه های اجتماعی کشور به وجود آمد.
تصویب قانون تامین اجتماعی در شرایطی که اندیشه‌های رفاهی و بیمه همگانی در کشور شکل گرفته بود، منجر به تحولاتی شد که از آن می توان به بهره گیری از واژه ” تامین اجتماعی ” به جای بیمه اجتماعی و همچنین تأکید بر واژه ”بیمه شده ” به جای کارگر اشاره کرد. این نوع نگرش که پیمودن گامی بلند در عرصه تامین اجتماعی کشور را از نظر فراگیری، پوشش جمعیتی و جامعیت تعهدات مد نظر داشت، به دلیل فراهم نبودن شرایط و زیر ساخت های اجتماعی و سیاسی و همچنین ضعف در اجرا ناکام ماند و با تغییرات سازمانی پی در پی طی سال های ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ و پس از پیروزی انقلاب اسلامی دچار دگرگونی شد.
در قسمت قبل اشاره کردیم که کارکنان و مسئولان سازمان تحت تاثیر تربیت اولیه معتقد به صرفه جوئی، و تا حدی خسیس بودند و به قول منتقدان، تحویل خودکار و کاغذ برای مصارف اداری هم دارای ضوابط سخت بود. هنگامی که در سال ۱۳۵۴ قانون تامین اجتماعی تصویب و اجرا شد، از آنجا که سازمان بیمه های اجتماعی با عنوان جدید ” تامین اجتماعی ” زیر نظر وزیر رفاه اجتماعی قرار گرفت و طبق ماده ۲۹ قانون مذبور مقرر شده بود ” نه درصد از ماخذ حق بیمه مذکور در بند های الف و ب ماده ۳ این قانون به هزینه های درمان ” تخصیص یافته و به سازمان تامین خدمات درمانی پرداخت شود، ضوابط و فرم تشکیلات تغییر کرد و با ایجاد سازمان های منطقه ای بهداری و بهزیستی در استانها ارتباط مستقیم سازمان با امر درمان در عمل قطع شد و مدت‌ها علاوه بر پرداخت نه درصد حق بیمه برای مصارف درمانی موضوع جا‌به‌جایی و تخلیه ساختمان ها و تحویل و تحول سبب اتلاف وقت و بروز اختلاف شد.
آقای خسرو سعیدی، دکترای حقوق که از سال ۱۳۴۰ به استخدام سازمان بیمه های اجتماعی کارگران درآمده بود و تا سال ۱۳۶۲ در مسئولیت های ریاست شعبه، ریاست اداره بیمه بیماری و کمک های قانونی، مدیریت منطقه فارس و بنادر، معاونت مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی در امور فنی و عضویت در هیات مدیره سازمان خدمت کرده‌است در خاطرات خود در انتقاد از کار های بسیار عجولانه می‌گوید ” این وضعیت به طور مسلم هزینه ها را افزایش و متاسفانه بازده و بهره کار را تقلیل داد، شرحی در حدود سی صفحه برای وزیر محترم رفاه اجتماعی، مدیر عامل وقت سازمان و دیگران فرستادم و پرسیدم با سازمان عزیز ما که با تمام کاستی ها پیش می رود و نقص های خود را ترمیم و رفع می‌کند چرا چنین رفتار می‌کنند و شاخ و برگ آن را ناشیانه می‌برند؟ “[۴۵]
استقلال فعالیت سازمان بیمه های اجتماعی در کرمان، تأسيس شعبه بروجن، یاسوج
۱۳۵۵ در تیر ماه سال ۱۳۵۵ نیز وزارت رفاه اجتماعی همزمان با تشکیل وزارت بهداری و بهزیستی وقت منحل شد و کلیه وظایف وزارت مذبور در قانون تامین اجتماعی به عهده وزارت بهداری و بهزیستی وقت قرار گرفت. متعاقب تشکیل وزارت مورد اشاره برابر ماده ۱۰ قانون تشکیل وزارت، سازمان تامین اجتماعی (سازمان مرکزی) تبدیل به صندوق تامین اجتماعیشد. تشکیلات، وظایف و امور اجرایی شعب هم در مناطق بهداری و بهزیستی وقت ادغام شد. ضمنا حق بیمه از اول سال ۱۳۵۵، به میزان سی درصد مزد و حقوق افزایش پیدا کرد: هفت درصد سهم بیمه شده، بیست درصد سهم کارفرما و سه درصد کمک دولت ( برای تقویت بنیه مالی سازمان)
